Rozdział 9 part I

Rozdział IV part 1

        
                     Kolejny szary, smutny dzień. Bynajmniej tylko z pozoru. Wstałam, dogłębnie się przebudziłam i sprawdziłam pocztę elektroniczną. Z ogromną nadzieją i błyskiem w oczach liczyłam, że tajemniczy anonim napisał ponownie. Wszystko wskazywało na to, że nawet jeszcze mojego listu nie przeczytał. Z żalem zamknęłam laptopa i udałam się do łazienki, aby wziąć orzeźwiający prysznic. Potrzebowałam zaledwie 30 minut, aby się całkowicie ogarnąć. Pospiesznym krokiem wyszłam z pokoju, aby odwiedzić chłopaków. Tym razem zapukałam, aby nie zastać Winiara w ręczniku albo w innym nietypowym zdarzeniu. Otworzył Mariusz, który wychylił głowę zza futryny i jak "Agent 007" obejrzał się na prawo i na lewo..

- A tobie co odbija?
- Czysto. Możesz wchodzić.
- Hahahahahahahahaha, Mariusz daruj XD

Weszłam do ich pomieszczenia hotelowego i rozgościłam się. W sumie jak dla mnie nic nowego. Typowy męski bałagan. Porozrzucane ubrania, słone przekąski i nieporządek.

- Wpadłam, aby zaplanować Ady urodziny. Myślę, że dziś jestem w pore?
- Wszystko już jest gotowe. Niczym się nie przejmuj. 
- Jak to gotowe? Robiliście coś za moimi plecami?
- I to dużo. Twoim zadaniem jest tylko zaprowadzić Adę na ten adres o godzinie 18.00.
- No okej, ale co mam robić to tej pory?
- Wyjdź z nią na miasto, idźcie na zakupy, do kina. Gdziekolwiek.
- W sumie taki układ mi pasuje. Zgoda!

W tym momencie z łazienki wyszedł Michał. Jego długie, mokre włosy lekko opadały na umięśnione barki. Widać było, że lekko się speszył widząc moją twarz. Szybko jednak powrócił "na ziemię" i  wdrążył się w rozmowę.

- Ustaliliście już sobie wszystko? - zapytał
- Tak już wszystko gotowe. Ja zabieram Adę, a ty i Mariusz szykujecie imprezę. Trochę boję się zostawiać was samych, ale cóż. Takie życie.
- Spokojnie słońce! Chatka nie pójdzie z dymem, a Resoviacy przybędą dopiero o 17.00 więc też nie zdążą się jeszcze upić.
- Liczę na was. Idźcie teraz na śniadanie, aby Ada was nie spotkała. Pójdę z nią za pół godziny, a potem do spa.
- Spa? Mariusz mówił coś o kinie.
- My też musimy się jakoś przygotować!
- No dobrze, niech ci będzie.

Pocałowałam Michała w policzek na pożegnanie i wyszłam. Czułam to jak odprowadzał mnie wzrokiem, aż do momentu, gdy przeszłam przez próg. Będąc już z dala od siatkarzy oparłam się o drzwi do mojego pokoju i zsunęłam się w dół. Zaczęłam rozmyślać o tym co się wczoraj zdarzyło. Szybko z transu wybudziła mnie Ada, która wrzeszczała, bo nie mogła znaleźć lokówki. 

- O kurde! Za pomniałam! - powiedziałam zrywając się z miejsca i biegnąc do Ady. - Ada lokówka jest w kuchni! - krzyknęłam
- A co lokówka może robić w kuchni?
- W lodówce dokładniej. Przepraszam, ale wczoraj jak sięgałam po coś do picia to niechcący ją tam położyłam.
- Wariatka!! O czym ty myślisz głupolu?

Po tym jak Ada już odstawiła się błysk, zeszłyśmy do restauracji hotelowej spożyć posiłek. Co około sześć minut do przyjaciółki dzwonił kolejne telefony z życzeniami. Mama, tata, rodzeństwo cioteczne, wujostwo i dalsi krewni. Nie mogłam z nią zamienić ani jednego słowa. Na reszcie po 20 minutach rozmów usiadła spokojnie do stołu.

- Dziś zabieram cię do spa!
- Do spa? Myślałam, że dzisiejszy dzień spędzę z Mariuszem... Tak właściwie gdzie on jest?
- Nie, spędzisz go ze mną. Mariusz poszedł dziś z Michałem na siłownię. Widziałam ich jak wychodzili z torbami sportowymi.
- Zapomniał, prawda?
- Okaże się potem. A teraz jedz, bo zaraz wychodzimy. 

Ada uwinęła się w niecałą minutkę. Potem poszła do apartamentu zabrać torebkę i inne konieczne rzeczy, a ja wysłałam smsa do Michała.
- "Przynęta zastawiona"
- "Ogromna szkoda, że urodziny Ady wypadają właśnie dziś. Miałem inne plany, związane z tobą... ;*"

Ooo jakie to słodkie! W tym momencie wróciła Ada, więc telefon włożyłam do kieszeni i podeszłam do portiera prosząc go o zamówienie taksówki. Pojazd przyjechał w ekspresowym tempie. Udałyśmy się do pobliskiego spa. Najpierw masaż gorącymi kamieniami. Kazano nam się rozebrać i położyć na miękkich łóżkach.

- Witam, nazywam się Martino. Wasz prywatny masażysta. To ja może zajmę się tobą złociutka, a tobie zaraz przydzielę innego mistrza. Jak się pani nazywa?

- Gosia

- Witam pani Gosiu bardzo mi miło - powiedział całując mnie po ręce - Koleżanka jak się zwie?

- To jest Ada.

- Dzień dobry również pani. Arnold się panią zajmie. Życzę miłego wypoczynku!

Muszę przyznać, że Martino miał boskie palce. Bardzo również spodobało mi się jego nazwisko, bo wiem była to zbieżność z Mateo Martino - przyjmującym z Jastrzębia. Tak czy owak pierwsze 30 minut spędziłam w raju. Następnie wybrałyśmy się na kąpiel błotną. Ada była przeciwna, ale udało mi się ją zmusić.

- Czy to twój prezent na moje urodziny?

- A czy już nie mogę zabrać koleżanki do spa?

- Hahahah, no tak, możesz. Jak ci się układa z Michałem?

- Idiotko przestań! - chlapnęłam ją błotem - Na razie to tylko przyjaciel.

- Pff, jasne. Widziałam ten wczorajszy incydent.

- No właśnie! "Incydent"

- Ale przyznaj, że ci się podoba!

- Jak cholera... Przystojny, zabawy, miły dobry, opiekuńczy, silny.... - zaczęłam wyliczać

- Wiedziałam skarbie, wiedziałam...

- Ty lepiej opowiadaj jak u Mariusza.

- Tak naprawdę to od czasu wczorajszego obiadu ze sobą nie rozmawialiśmy. Nie wiem co się stało.

- Uwierz, że on jest zajęty.

- E, wy. Co wy znowu kombinujecie?

- My? Nic!

- Kłamiesz, kłamiesz nos ci rośnie.

- Da dużo bajek w dzieciństwie, Ada.

- Hahaha

I dokładnie w takim humorze spędziłyśmy ranek oraz popołudnie.  Wspaniała atmosfera w gronie najbliższej mi osoby. Wychodząc ze spa Martino poprosił mnie o numer telefonu. Byłam totalnie zszokowana i nie wiedziałam co zrobić, dlatego w panice podałam mu wizytówkę. O 13.00 opuściłyśmy spa i poszłyśmy na zakupy. Jak zwykle odbyły się bardzo wolno, ale i owocnie. Odwiedziłyśmy ulubione marki i sklepy zabierając wszystko po kolei do przymierzalni. Po udanym dniu powróciłyśmy do pokoju.

- Ale jestem padnięta. Pójdę do chłopaków. Może już wrócili z siłowni.

- Nie możesz tam iść!

- Boo?

- Bo przed chwilą weszła do nich sprzątaczka!

- To dlaczego u nas nigdy nie była? Gośka nie ściemniaj.

- No nie możesz i tyle. Zaufaj...

- Ale ja chcę się zobaczyć z Mariuszem!

- To poczekaj 15 minut. Ogarnę się i pójdziemy razem.

- Okej.

W tym momencie dostałam smsa. Wzięłam telefon oraz torbę i zamknęłam się w łazience.

- "Wszystko już gotowe. Czekamy na jubilatkę i piękną ;*"

To był Winiar. Kamień spadł mi z serca. Na szczęście uwinęli się dość szybko z przygotowaniem. Z torby wyciągnęłam kremową sukienkę z małym dekoltem z długością do ud. W mgnieniu oka sukienka lekko opinała się już na mnie. Wyszłam z łazienki. Ada spojrzała na mnie znacząco. Pewnie dziwiła się dlaczego tak wyglądam. Jednak ja tylko nasączyłam usta szminką, chwyciłam Adę za rękę i wybiegłam z pokoju.

- Gośka, pokój chłopaków jest w przeciwną stronę! - krzyknęła Ada

Starałam trzymać się ją wystarczająco mocno, aby mi się nie wyrwała. Było zimno, ale mimo tego wyszłam z nią na dwór. Przeszłyśmy jeszcze kilkaset metrów i byłyśmy już na miejscu.

- Gotowa?

- Zmęczona, przeziębiona i zziajana, ale na pewno nie gotowa. Z resztą na co?

- Wchodź! - powiedziałam popychając Adę na drzwi.

Dziewczyna weszła do środka i zauważyła dekoracje, stoliki z alkoholem oraz jedzeniem, balony i w centralnym miejscu tort.

- Co my tu robimy? - powiedziała Ada odwracając się w moją stronę

- NIESPODZIANKA!!! - krzyknęli goście, którzy wyłonili się zza swoich kryjówek.

Z głośników zaczęła lecieć rozrywkowa muzyka. Do szczęśliwej Ady zaczęli podbiegać goście. Byli to głównie siatkarze z Resovi i Skry. Wśród nich dostrzegłam: Cupkovica, Atanasijevica, Zatorskiego, Muzaja, Bonifante, Achrema, Zbyszka Bartmana, Ignaczaka, Lotmana, Nowakowskiego, Kłosa oraz Kosoka. Wśród nich nie zabrakło również Michała Łaski, Kubiaka, Wojtaszka, Bontje, Gierczyńskiego i Tischera oraz Holmesa. Wszyscy składali dwudziestopięciolatce życzenia. Od razu po nich Mariusz porwał ją na parkiet i mocno do siebie przytulił. Ja udałam się do baru gdzie siedzieli już Resoviacy. Zajęłam miejsce koło Lotmana i Nowakowskiego. Paul wyglądał bardzo uroczyście. Miał na sobie białą koszulę wpuszczoną w czarne spodnie garniturowe. Zauważyłam, że jego marynarka leży na krześle obok. Piter nie przywiązał zbyt dużej wagi do swego wyglądu. Elegancka koszula i spodnie. Wielkie mi coś.

- Hej panowie. Można się dosiąść?

- Jasne zapraszamy! - powiedział Lotman

- Gosia jestem tak dla jasności.

- Cześć Gosiu. Ja jestem Paul, a to Piotrek.

- Hahah dziwna zbieżność. Nie musicie mi dalej nic o sobie opowiadać. Znam wikipedie na wylot.

- Napijesz się? - spytał Lotman podając mi kieliszek wódki

- Jasne, z chęcią.

Pod wpływem alkoholu bardzo dobrze nam się rozmawiało. Poruszaliśmy tematy nieba i ziemi. Nikt nie miał prawa nam przerwać, a tym bardziej Kosok, który co chwilę podchodzić prosząc mnie do tańca. Niestety po poprzednim bieganiu z hotelu aż tu moje nogi odmówiły posłuszeństwa. Zwłaszcza dlatego, że biegłam w szpilkach.

- Może zatańczymy? - spytał Lotman

- Nogi mnie booolą... - powiedziałam patrząc na stopy

- Potem wymasuje, a teraz zapraszam.

Uśmiechnęłam się gorąco i powirowałam na parkiet. Przyznam, że Paul był wspaniałym tancerzem! Doskonale mnie prowadził. Obrót, wymach i piruet. Był naprawdę bardzo dobry. Na pewno kiedyś pobierał lekcji tańca, bo nie możliwe żeby dwumetrowy siatkarz był tanecznym samoukiem. Co chwilę schodziliśmy z parkietu, aby wypić kolejny kieliszek. Staliśmy się główną atrakcją wieczoru. Podczas szybszych kawałków nogi same mi tańczyły, podczas wolniejszych to Paul mną prowadził. Przetańczyliśmy razem w sumie 11 kawałków. Odmówiłam mu kolejnego i usiadłam na sofie obok Mariusza, który z tęsknotką patrzył na Adę tańczącą z Kubiakiem.

- Jak kocha to wróci... - powiedziałam śmiejąc się

Michał podał mi kolejny kieliszek. Tym razem wina.

- Za Adę! - zaproponował toast

Stuknęłam się z nim kieliszkiem i "wygulgałam do dna". Po kątach sali tanecznej szukałam Winiara. Nigdzie nie mogłam go znaleźć. W końcu sam do mnie podszedł i poprosił o taniec. Wyglądał naprawdę bajecznie. Nawet nie wiem kiedy zdążył się przebrać. Miał na sobie granatową koszulę z kieszonką, do której była włożona różyczka oraz spodnie garniturowe. Każdy siatkarz wyglądał uroczo w takim „przebraniu”. Michał podał mi rękę i zaprowadził na parkiet. Wtedy z głośników rozległ się nasz ulubiony kawałek "Time of my life" z filmu Dirty Dancing. Wirowaliśmy na parkiecie przez cały utwór. Michał również doskonale tańczył, jednak we wszystkich ruchach przegrywał z przyjmującym Resovi. Gdy nadszedł najważniejszy moment utworu przyjmujący zatrzymał się. Objął mnie w talii i spojrzał na mnie swoimi głębokimi oczami. W jego ramionach czułam się tak bezpiecznie! Następnie chwycił mnie i gwałtownie wychylił trzymając przy tym głowę. Czułam jego dotyk, oddech, a przede wszystkim obecność. Michał uśmiechnął się do mnie pięknie i….

_______________________________________________________
Oto część pierwsza 9 rozdziału ;D Mam nadzieję, żę nie zanudziłam was na śmierć. Rozdział długi, ale chyba ciekawy xd  Myślę, że choć trochę przypadło wam do gustu ;D Zaraz dodam drugą część ;> Jak myślicie jak to potoczy się dalej? 

Wczoraj był Dzień kobiet. Dostałam parę oficjalnych życzeń, czekoladki i kwiatka. Teraz zaczął się rok mężczyzn... Ogólnie to wciąż jestem chora, więc nie wiem czy będę chodzić do szkoły. Oficjalnie dziękuję Wojtkowi za wspaniałe życzenia ;* Wczorajsza przegrana ZAKSY trochę wprawiła mnie w osłupienie, ale gratulacje dla Jastrzębia! <3 Ciekawe jak będzie z pozostałymi meczami ;)
~aloone321